این سراب زیبا در داخل شهر روانسر قرار دارد و سرچشمه رودخانه قره سو است. به دلیل وجود این سراب و قرار گرفتن آثار تاریخی در کنار آن و نیز سرسبزی و طبیعت زیبا، این مکان یکی از نقاط تفریحی شهر روانسر به حساب می آید.

این سراب در چهارده کیلومتری شمال غربی شهر کرمانشاه، در ابتدای منطقه سنجابی و در دامنه کوه «کماجار» قرار دارد. این سراب به صورت استخر وسیعی، مملو از گل های نیلوفر است. غنچه ها و برگ های این گل ها سر از آب بر آورده و سطح وسیعی از سراب را پوشانده است. این ساب ظرفیت بهره دهی آب فراوان دارد و برای پرورش ماهی نیز مناسب است. در سال های اخیر جهت رفاه بازدیدکنندگان در اطراف این سراب، تأسیسات و پارکی احداث شده است.

این بنا در روستای «فش» کنگاور قرار دارد. این بنای آجری از بیرون به صورت چهار ضلعی و از داخل مدور است. ارتفاع بنا از کف تا پاکار قوس 85/1 متر است. گنبد بنا نیز مدور و با آجر ساخته شده است. در ورودی بقعه در ضلع شمالی است و به ایوان و کفش کن باز می شود. در داخل کفش کن و صحن حیاط امامزاده، دو سنگ قبر وجود دارد؛ تاریخ یکی از آنها 1211 ه.ق و دیگری 1242 ه.ق است.

در داخل بنا ضریح چوبی ساده ای قرار دارد و در زیر آن سنگ قبری دیده می شود. بر روی این سنگ قبر خطوط کوفی به چشم می خورد که به علت ساییدگی خوانا نیست.

این مقبره در یک کیلومتری شمال روستای گودین کنگاور قرار دارد. این بنا از بیرون به صورت چهار ضلعی و از داخل هشت ضلعی است. در زیر صندوق داخل بقعه، سنگ قبری به ابعاق 24×48 سانتیمتر وجود دارد و روی آن نوشته شده است: «وفات السید الفاضل بهاء الدین محمد بن محمد باقر الحسین رحمه اله 28 شهر جمد الثانیه سنه.» 1132 در مقابل ورودی این مقبره، ایوان و کفش کنی ساخته شده است.

این امامزاده در شمال غرب بنای معروف به معبد آناهیتا در شهرستان کنگاور قرار دارد. بنای قدیمی این امازاده در زلزله سال 1336 ش تخریب و بعدها بنایی نوساز و بزرگتر به جای آن ساخته شد. بنای فعلی تقریباً به همان شکل بنای قدیمی ساخته شده است. این امامزاده دارای صحن مرکزی گنبدداری است و گنبد آن از نوع گنبدهای دوپوش است. همچنین این بنا دارای دو مناره آجری است. از بنای قدیمی امامزاده تنها سردر ورودی به محوطه صحن، بر جای مانده است.

این امامزاده در شمال روستای «شیرخان» در بخش دینور قرار دارد. بنای امامزاده بر روی تپه ای بلند به نام «تپه امامزاده» از آجر و گچ ساخته شده است. بنای اصلی بقعه از خارج چهار ضلعی و از داخل چهار ایوانی است. هر یک از ایوان ها دارای طاق هلالی است. فضای اصلی بقعه به ابعاد 75/5×75/5 متر است و بر روی آن گنبد مدور آجری قرار دارد. در داخل بنا، ضریح مشبک چوبی با سقف مسطح دیده می شود. در میان ضریح، سنگ قبری به طول 27/1 متر و عرض 35 سانتیمتر وجود دارد. بر حاشیه این سنگ قبر «آیه الکرسی» و بر سطح سنگ صلوات حک شده است.

ورودی بقعه در ایوان غربی است. در هر یک از ایوان های شمالی و جنوبی، سه طاقچه با طاق هلالی و در ایوان شرقی یک طاقچه و در ایوان غربی دو طاقچه با طاق هلالی وجود دارد. بر بالای هر یک از ایوان ها نورگیری مستطیل شکل با طاق هلالی دیده می شود. این نورگیرها محوطه مرکزی امامزاده را روشن می کنند.

این بنا در جنوب روستای «دده بکتر بانین»، در بخش دینور قرار دارد. بنای امامزاده از دو قسمت تشکیل شده است: قسمت اول به جمع خانه معروف است. جمع خانه فضایی مستطیل شکل با در گاهی کوتاه در جبهه شمالی است. پس از ورود به جمع خانه – در سمت راست – در اصلی ورود به بقعه قرار دارد. بقعه اصلی شامل اتاقی چهارگوش است که در وسط آن سنگ قبری به خط کوفی وجود دارد. متأسفانه به دلیل ساییدگی بیش از حدف خواندن آن میسر نیست.

این امامزاده در بیست کیلومتری غرب پاوه، در روستای هجیج و در کنار روخانه سیروان قرار دارد. در سال های اخیر بنای این امامزاده به صورت چهار طاقی آجری توسط اداره اوقاف احداث شده است. در گذشته مقبره این امامزاده بنایی سنگی بود.

پیش نمازان روستای هجیج در باره نام و نسب این امامزاده به نقل از «بحر الانساب» می گویند: نامش عبیدالله و فرزند حضرت امام موسی کاظم(ع) است و پس از رحلت پدر در زمان هارون الرشید با یکی از برادارنش به نام امامزاده اسماعیل به این منطقه پناه آورده است. بعدها برادرش به «اسپریس» یکی از روستاهای اطراف پاوه عزیمت کرد و او در هجیج ماندگار شد. اندک اندک یارانی به دور او جمع شدند.»

این پل در داخل شهر ماهیدشت، بر سر راه کرمانشاه به اسلام آباد و بر روی رودخانه دایمی مرگ قرار دارد. این پل به طول پنجاه متر و عرض 10/6 متر با جهت شمالی- جنوی ساخته شده است. پایه های این پل نیز به وسیله لاشه سنگ و ملاط گچ ساخته شده و روکار آن با سنگ های مکعب مستطیل تراشیده، چیده شده است. این پل دارای دو پایه سنگی است. هر یک از این پایه ها از سه بخش تشکیل شده است. بخش میانی، بخشی از یک مکعب مستطیل به طول 10/6 متر است و در دو جهت آن، آب شکن های چند ضلعی ساخته شده است. بر روی پایه های سنگی این پل، پشتبندهای سه ضلعی از آجر ساخته شده است که تا سطح گذرگاه بالا آمده اند.

پل ماهیدشت سه دهانه دارد. دهانه میانی، دهانه اصلی و دارای طاق جناغی است. در دو طرف دهانه میانی و دهانه کوچک تر با طاق جناغی ساخته شده است. احتمالاً این پل به دوره صفویه تعلق دارد.

این پل در هفت کیلومتری شرق کنگاور، در مسیر جاده کنگاوریه تویسرکان، در روستای کوچه قرار دارد. پل کوچه بر روی رودخانه «خرم رود» با جهت شمالی شرقی – جنوب غربی ساخته شده است.

این پل به طول 80/68 متر و عرض پنج متر و دارای شش پایه سنگی است که چهار پایه مرکزی آن هر یک به عرض 10/3 متر است. پایه های این پل از دو بخش تشکیل شده است: بخش اول پایه به صورت مکعب مستطیل و بخش دوم آب شکن مثلثی شکل است. این پایه ها در قسمت داخل با لاشه سنگ و ملاط گچ و در نما با سنگ های نسبتاً بزرگ نتراشیده در ابعاد مختلف چیده شده اند. این پل دارای چهار دهانه نامساوی است. ارتفاع هر یک از این دهانه ها از کف رودخانه تا تیزه قوس در وضع موجود حدود 10/2 متر است. طاق تمام دهانه ها از نوع طاق های جناغی است؛ ولی طاق دهانه پنجم در جریان بازسازی اطاق آن در نمای جنوبی به صورت هلالی در آمده است.

جان پناه های پل، آجری است. عرض هر یک از جان پناه ها چهل و یک سانتیمتر و بلندی آن از سطح گذرگاه پل پنجاه و شش سانتیمتر است. بر روی جان پناه ها یک رج آجر،هره چینی شده است. آجرهای به کار رفته در این پل به ابعاد 5×21×21 و 6×20×20 سانتیمتر است. متأسفانه کتیبه ای بر روی بنا وجود ندارد تا زمان دقیق ساخت آن را مشخص نماید، ولی با توجه به ساختار معماری و مقایسه آن با پل های صفوی، به نظر می رسد که این پل نیز متعلق به دوره صفویه باشد.