این مسجد در محله فیض آباد و در خیابان کزازی شهر کرمانشاه قرا دارد و توسط محمد علی میرزا دولت شاه فرزند بزرگ فتحعلی شاه در کنار دیوان خانه این شهر که دوازده عمارت داشت، ساخته شده است. ستون های سنگی مارپیچ، محراب مقرنس کار شده و گچ بری های زیبای شبستان زنانه، به این مسجد زیبایی خاصی بخشیده است. در حال حاضر این مسجد محل سکونت و تحصیل طلاب علومی دینی است.

این مسجد یکی از با شکوه ترین مساجد قاجاریه شهر کرمانشاه است و در سال 1285 ه. ق توسط «امام قلی میرزا عمادالدوله» والی غرب در بازار زرگرها ساخته شد. این مسجد دارای صحن مرکزی است و در پیرامون آن، حجره هایی برای سکونت طلاب علوم دینی ساخته شده است. بازار و کاروانسرای عمادالدوله با صدها مغازه و حجره وقف بر مصارف این مسجد است.

پس از ساخت این مسجد، بانی آن یکی از درهای حرم حضرت علی(ع) را به کرمانشاه آورد و در این مسجد نصب نمود و به جای آن در نقره ای دیگری را وقف آستانه علوی نمود. این درگاه امروزه در مدخل مسجد و بازار زرگرها قرار دارد و به در «قاپی شاه نجف» مشهور است این درگاه چوبی به دوره صفویه تعلق دارد.

این مسجد در بافت قدیم شهر کرمانشاه، در خیابان مدرس قرار دارد. مسجد دارای شبستانی بزرگ با دوازده ستون سنگی یک پارچه است. طاق های شبستان بر روی این ستون ها قرار دارند. برخی از طاق چشمه ها به شیوه معقلی کاری تزیین شده اند. این مسجد که سال ها محل زندگی و تحصیل طلاب علوم دینی و تبلیغات مذهبی بوده است، در سال 1235 ه.ق توسط «حاج شهباز خان» و شش برادرش – از بنیان گذاران طایفه حاجی زادگان – ساخته شد.

این مسجد در بافت قدیم شهر کرمانشاه، در خیابان مدرس قرار دارد. از این مسجد تنها بخشی از شبستان آن باقی مانده است. این شبستان چهل و پنج طاق چشمه داشت و امروز تنها بیست و پنج طاق آن باقی مانده است. در سمت جنوبی مسجد، دو بالاخره وجود داشت که در گذشته مدرسه بود. مسجد جامع کرمانشاه از نظر ساخت شبیه مساجد دوره زندیه است و طبق کتیبه موجود در سال 1196 ه.ق مصادف با حکومت «علی مرادخان زند» ساخته شد. در قسمت جنوبی مسجد، مسجد دیگری با صحن و شبستان کنونی وجود دارد که به مسجد «ایمری» معروف است.

بانی این مسجد «امیر نظام زنگنه» از نوادگان «شیخ علی خان زنگنه» و از امرای دوره محمد شاه قاجار و اوایل سلطنت ناصر الدین شاه قاجار است.

مقبره معروف به سر قبر آقا متعلق به «محمد علی» فرزند «آقا محمد باقر بهبانی» فقیه معروف است. آقا محمد علی در حدود سال 1188 ه.ق بر حسب تقاضای اهالی کرمانشاه به این شهر آمد و به ترویج مذهب و تدریس علوم اسلامی پرداخت. گذشته از فضایل، مبارزاتی که او با درویشان و خصوصاً «معصوم علی شاه هندی» نمود، مبارزاتی که نام وی بلند آوازه گردد. مقبره او در بین مردم به «قبر آقا» شهرت دارد.

این مقبره در میدان آزادی شهر کرمانشاه قرار دارد. در گذشته این بقعه به صورت چهار طاقی سرپوشیده بود. بر اساس کتیبه موجود در بنا، این مقبره در سال 1287 ه.ق توسط «مصطفی قلی میرزا» فرزند امام قلی میرزا عمادالدوله والی معروف غرب احداث شد. در سال های اخیر این بنا توسط اداره اوقاف تخریب و ساختمان آجری جدیدی به جای آن ساخته شده است. این بقعه یکی از زیارتگاه های قابل احترام مردم کرمانشاه به ویژه بانوان است. در داخل این بقعه دو سنگ قبر وجود دارد. نوشته های هر دو قبر به خط کوفی و مربوط به قرون اولیه اسلامی است. یکی از قبرها مربوط به «شیخ علی» نامی و دیگری – به تاریخ سال 165 ه. ق – به «سیده فاطمه» تعلق دارد.

این مقبره در سال های اخیر در کنار پل کهنه کرمانشاه، مشرف بر رودخانه قره سو ساخته شده است. «ملا عبدالله بن محمد تونی بشروی» از علما و فقهای دوره صفویه بود و در مشهد مقدس ساکن و به تدریس و ترویج اشتغال داشت. وی در اواخر عمر به قصد زیارت ائمه عراق از خراسان حرکت کرد و در روز شانزدهم ربیع الاول سال 1071 ه.ق در کرمانشاه دار فانی را وداع گفت. شیخ علی خان زنگنه حاکم کرمانشاه نزدیک پل کهنه، وی را دفن و بر مزار او بقعه ای بنا کرد این بنا در زمان نامشخصی به کلی تخریب شده بود و در سال های اخیر مقبره جدید در این محل احداث شد.

این مقبره در داخل شهر سر پل ذهاب قرار دارد. بنای این آرامگاه در اصل به صورت چهار ضلعی بود و بر روی آن گنبدی مدور قرار داشت. در سال های اخیر توسط اداره اوقاف ساختمان قدیمی تخریب و به جای آن ساختمان جدیدی با آجر و کاشی کاری بنا شد.

احمدبن اسحاق یکی از محدثان معروف زمان امام حسن عسگری (ع) بود و در سال 250 ه.ق در سر پل ذهاب درگذشت.

این بقعه بر روی تپه ای در مرکز شهر سنقر قرار دارد. این آرامگاه برجی شکل، هشت ضلعی و دارای گنبدی آجری است . هر ضلع آن سه و نیم متر طول دارد. در طبقه پایین این بقعه سردابه ای هشت ضلعی وجود دارد و پوشش آن گنبدی است. بخش تحتانی آرامگاه یعنی سردابه با سنگ های تراشیده و قسمت فوقانی آن با آجر ساخته شده است.

در هر یک از اضلاع این آرامگاه، طاق نمایی با قوس جناغی قرار دارد. در داخل این طاق نماها تزیینات آجرکاری دیده می شود. لچکی طاق نماها نیز با کاشی های فیروزه ای رنگ تزیین شده است.

در سال های گذشته از داخل سردابه این آرامگاه، بیست و پنج تابوت چوبی ساده به دست آمد. در داخل تابوت ها، اجسادی قرار داشتند که به شیوه اسلامی دفن شده بودند. متأسفانه در بنا کتیبه ای که بیانگر تاریخ ساخت این بنا باشد، وجود ندارد. با توجه به ساختار معماری و نقشه آن، به نظر می رسد این بنا متعلق به دوره ایلخانی باشد.

این مقبره در سر پل ذهاب و بر سر راهی که به «مله دیزکه» منتهی می شود، قرار دارد. این مقبره در داخل آتشکده ای از دوره ساسانی قرار دارد و به وسیله لاشه سنگ و ملات گچ ساخته شده است. وجود این مقبره موجب شده که بقایای آتشکده ساسانی تاکنون سالم بماند. اهالی محل متعقدند که این آتشکده مقبره حمزه قاری است و برای آن احترام خاصی قایلند.

«ابوعماره حمزه بن حبیب بن عماره بن اسماعیل کوفی» معروف به «زیات»، قاری معروفی است که «ابوالحسن کسایی»، دانشمند و نحوی معروف، قرائت قرآن را از وی آموخته است. حمزه روزگار خود را به تجارت بین کوفه و حلوان می گذراند و در یکی از سفرهای تجارتی به سال 156 ه.ق در سر پل ذهاب درگذشت و طبق سنت اسلامی در همان جا دفن شد.