تپه تاريخي چغاگاوانه با ارتفاع بيست و پنج متر در مرکز شهر اسلام آباد قرار دارد. بخش زيادي از اين تپه به خاطر توسعه شهري از بين رفته و تنها در حدود ده هزار متر مربع آن باقي مانده است. در سال 1936 م، «اريک اشميت» طي بررسي غرب ايران موفق به تهيه عکس هوايي از اين محوطه تاريخي شد.
پس از آن در سال 1346 ش هيأتي از مرکز باستان شناسي ايران اقدام به گمانه زني اين تپه نمود. در نتيجه اين گمانه زني آثاري از دوره مس و سنگ تا عصر آهن شناسايي شد.
در سال 1349 ش هيأتي به سرپرستي محمود کردواني اقدام به کاوش در اين محوطه نمود. با انجام اين کاوش ها، مجموعه بنايي از عصر آهن II (حدود 900 – 800 ق. م) شناسايي شد.
اين بنا شامل مجموعه اي از اتاق ها است که احتمالاً بخش شرقي آن محل سکونت حاکم و بخش غربي آن مرکزي براي کارهاي اداري و صنعتي بوده است. در داخل برخي از اتاق ها، کوره هاي سفالگري شناسايي شد. همچنين در داخل يکي از اتاق ها (اتاق شماره پنج) تعدادي لوح گلي با خط ميخي بابلي به دست آمد.
برخي از اين لوح ها خام و برخي ديگر حرارت ديده بودند. در پاي ديوار شمالي اين اتاق، سه اجاق در يک رديف قرار داشت. احتمالاً اين اجاق ها براي پختن لوح ها ساخته شده بودند. همچنين در اين اتاق مجسمه سفالين حيواني شبيه گرگ و مجسمه سفالين کوچک ديگري که احتمالاً «الهه کريشا» را نشان مي دهدف به دست آمد. در اتاق هاي شماره شانزده و هفده نيز تعدادي مهر از جنس عقيق، استخوان و سنگ و يک مهر استوانه اي با سه رديف خط ميخي بابلي به دست آمد که بر روي آن نقش زني با لباس چين دار بلند و کلاه مدور حک شده است. اين زن در برابر يکي از خدايان ايستاده و دست هاي خود را به حالت دعا بلند کرده است.
بر روي اين مهر کتيبه اي بدين مضمون نوشته شده است: «سامي تون دختر خدمتگزار خداي اداد».
با لايه نگاري که در سال 78-1377 ش توسط کاميار عبدي صورت گرفت. آثاري از دوره هاي نوسنگي جديد و مس و سنگ قديم و عصر آهن تا دوره اشکاني شناسايي شد.
ارسال نظر برای این مطلب
اطلاعات کاربری
غار پرآولینک دوستان
آرشیو
آمار سایت